30 maart 2021
We kunnen wel wat bemoediging gebruiken deze dagen, deze weken en maanden. Het aantal besmettingen van het Corona-virus is onverminderd hoog en in het kielzog daarvan de ziekenhuisopnames en de bezetting van de intensive care in ziekenhuizen, omdat veel mensen er ziek van worden.
Nog steeds is het noodzakelijk dat de overheid ingrijpende maatregelen handhaaft, zodanig dat velen in onze samenleving daar erg veel last van hebben, zowel materieel als geestelijk. Dat alles om vooral de meest kwetsbaren onder ons te beschermen. Voortdurend vragen we ons af op welke manier die steen van de pandemie kan worden weggerold voor het opgesloten leven van zo veel mensen. Zo denk ik aan Pasen 2021.
Volgende de evangelieschrijver Lucas waren de vrouwen die met Jezus waren meegegaan op Zijn weg aanwezig bij Zijn graflegging. Er staat niets vermeld bij de graflegging over een steen, wel over een nog nooit gebruikt rotsgraf en dat het voor de sabbat klaar moet zijn. De vrouwen gaan vervolgens naar huis om voorbereidingen te treffen het lichaam van Jezus op een waardige manier te behandelen: met geurige olie en balsem. Hoe zouden ze dat voor zich hebben gezien en wisten ze van een steen voor het rotsgraf?
Hoe dat zij, ze treffen hun voorbereidingen met aandacht en zorg, met liefde, ook al weten ze wellicht nog niet hoe ze daar mee aan de slag kunnen. Ze vertrouwen er op dat ze hun bijdrage kunnen leveren. Als ze naar het graf gaan om te doen wat ze met zorg en liefde hebben voorbereid wordt het wonder van Pasen meteen duidelijk: de steen is voor het graf weggerold, onmogelijk, maar het is gebeurd. Het graf is bovendien leeg of in ieder geval vinden ze Jezus er niet en daardoor raken ze in verwarring. Twee mannen in stralende gewaden stellen hen gerust. Hij is uit de dood opgewekt. “Zoek Hem niet bij de doden”.
Pasen betekent onder andere de doorgaande beweging van het leven van Jezus in en door deze wereld. Pasen is opstanding en opstaan, rechtop zetten van mensen als kind van God. Pasen is ook doortocht naar een bevrijd leven en dat is de steen die weggerold wordt bij alle wegen die voor mensen soms doodlopende wegen lijken. Dat kan gaan over de maatregelen die als zodanig worden ervaren of een verleden dat zodanig met je meegaat dat je er in vastloopt of een gevoel van anders zijn en niet weten hoe of wat, of die ziekte die je hele leven bepaalt,of het gemis van je maatje en een dierbaar mens die maakt dat je niet je gang kunt gaan, zulke dingen. Wat achter de steen uit het graf is gekomen en verder gaat is die overwinning, is de aankondiging van nieuw mogelijk leven dat ontvangen wordt van Godswege midden in de pijn en het verdriet, midden in een wereld waarin oorlog en geweld plaatsvinden, mensen worden platgetrapt of elkaar niet serieus nemen. Ongelooflijk die doortocht in liefde, maar waar. Alleen hebben wij daar kennelijk minder invloed op dan we soms hopen, kunnen wij dat met onze middelen niet altijd afdwingen en vraagt het om geloof en vertrouwen..
De theoloog Borgman zegt (en ik weet niet meer precies waar en hoe, maar het zit zo in mijn herinnering): wij mensen kunnen niet iets nieuws maken, scheppen is alleen weggelegd voor God en dat betekent dat wij slechts aan het licht kunnen brengen wat er al is, wat ons is gegeven. Dat is wat de huidige omstandigheden ons laten zien. Zeker, we hebben veel invloed op omstandigheden, zoals we een grote verantwoordelijkheid dragen in hoe het verder gaat met het houden van de maatregelen, vaccineren en dergelijke. Ook onze manier van leven is van belang ook al is het lastig om dat precies te duiden. En tegelijk is het belangrijk ons te realiseren dat het niet geheel van ons afhangt hoe het verder gaat, omdat het ons wordt gegeven, aan ons om het aan het licht te brengen in deze wereld.
Een verwoording die mij raakt is te vinden in lied 612, dat in ons liedboek niet bij de Paastijd is opgenomen, maar bij de ‘drie dagen van Pasen’: Wij komen als geroepen en aan het licht gebracht.
En zo is het; en zo kunnen wij ook onze weg vervolgen, om aan het licht te brengen dat wat ons is en wordt gegeven aan ruimte, om zichtbaar te maken dat stenen weggerold kunnen worden voor ons uit, ook al is dat voor ons soms een onmogelijke opdracht. Ik wens ons allen een vrolijk en vooral gezegend Paasfeest.
Routekaart van de kerken
Zoals u wellicht hebt gemerkt heeft het CIO, het overleg van ruim 30 kerkgenootschappen (inclusief onze Protestantse Kerk) met de minister (Grapperhaus in dit geval) een routekaart opgesteld met vier stadia of eigenlijk vijf: van waakzaam naar zorgelijk, ernstig en zeer ernstig en tenslotte zeer ernstig met verzwaring. Op dit moment zitten we in dat laatste stadium: zeer ernstig met verzwaring. Belangrijk is ook de toelichting die er bij hoort, niet als een toevoeging, maar goed om eerst te lezen.
Om te bepalen in welke fase we ons bevinden is het noodzakelijk het Coronadashboard van de overheid te raadplegen. Daar staat een kaartje met de fase die aan de orde is. En op die manier is het mogelijk de richting te bepalen die we kunnen aanhouden waar het gaat om de maatregelen. De Protestantse Kerk heeft deze routekaart opgenomen op de website en hun duiding daarbij duidelijk aangegeven. Belangrijk in dezen is de eigen verantwoordelijkheid van de kerkenraad, de landelijke kerk geef adviezen.
Classis
Tijdens de laatste classicale vergadering hebben we uitgebreid gesproken over het samenwerken van kleine gemeenten en daarbij over kerk-zijn in deze tijd en wat daarin van belang is. Een goed en belangrijk gesprek. Mooi was ook dat er mensen mee deden aan het gesprek die niet meteen afgevaardigde zijn naar de classicale vergadering. We nodigen altijd iedereen uit mee te doen, dat zullen we ook blijven doen en we hopen van harte dat meer mensen hier gebruik van maken om mee te praten over ontwikkelingen in kerk en gemeente. De volgende classicale vergadering is dinsdag 18 mei, fysiek als het kan, anders digitaal en wanneer u zich aanmeldt dan krijgt u een link van onze scriba.
Het zijn en blijven voorlopig bijzondere tijden. Ook deze keer vieren we Pasen gemankeerd: niet iedereen kan in de kerk er bij aanwezig zijn, velen zijn aangewezen op online vieringen. We hopen en bidden dat de gemeenschap die we normaal gesproken ervaren en belangrijk vinden binnen afzienbare tijd weer terug kunnen vinden. Dat we als opgestane mensen weer verder kunnen gaan.
Hartelijke groet, ds. Jan Hommes